O mnie

O kulturowo-społecznej machinie świata opowiadali wykładowcy Gdańskiej Socjologii, zwracając uwagę na porządkowanie z pozoru nieuporządkowanego, przy wykorzystaniu antropologicznej wyobraźni. Porządek społeczny okazał się być wielkim symbolicznym płótnem, w którym zasady mieszają się

z buntem, a odbiór tego świata to ciągła weryfikacja swoich poglądów, tropienie stereotypów

i wymykanie się pułapkom upraszczania. Oprócz tego - czucie - poza analizą, będąc obecnym tu i teraz, doświadczając rzeczy na ich własnych warunkach. Historia sztuki to odpowiedź na potrzebę rozwikłania tego, jaką rolę sztuka pełni w życiu człowieka. Twórczość szła ramię w ramię z ludzkością, nim ubrano ją w charakterystyki epoki, nurty czy dziedziny. Istniała tysiące lat nim starzy kolesie w Starożytnej Grecji zaczęli mówić o teorii sztuki. Podobnie Arteterapia zaistniała dla mnie. Pomimo zgłębiania tajników sztuki plastycznej, moim celem nie było zostanie zawodową artystką, ponieważ sztuka służyła jako sposób spędzania wolnego czasu - pozbawionego presji, sztwnych ram i zasad, wypełnionego próbami, błędami, rezygnacją, powrotem, aż w końcu zrozumieniem. Dziś, służy poniekąd jako synteza przeszłości - socjologii, antropologii, fotografii, grafiki, historii sztuki, muzealnictwa, warsztatów, wolontariatu oraz planów na przyszłość.